Çocuk için evli kalınır mı?

Çocuklar için birlikte olmak, çocuklar için yapabileceğiniz en kötü şey!

Aşkı anlamadan çok önce bile evlilikten nefret etmeyi öğrenmiştim. Her zaman olur. Erkek sadakatsizdir. Kadın onu terk etmek ya da ‘çocukların iyiliği için’ kalmak arasında karar vermek zorundadır. Evlilik kolay değildir. Ama bunu çocuk olarak yaşamış bir insan olarak, şunu size söylememe izin verin:

Yaşanan her şeyin farkındaydım ve bu can yakıyordu

“Anlamak için çok küçük” derdi ebeveynlerim. Ama farkında olmadıkları şey olan biten her şeyi biliyor olmamdı. Annem ve babam birbirinden hoşlanmıyordu. Ebeveynlerimin evliliklerinin çöküşüne şahit oldum. Tartışmalar zamanla uzun suskunluklara ve birbirini görmezden gelmeye, kırmaya dönüştü. Birbirlerine söylemek istedikleri şeyleri, benim aracılığımla iletiyorlardı. Annem ve babam neden konuşmuyordu? 7 yaşındayken göz ardı etme becerilerinin ustası haline gelmiştim.

Birlikte kalırsanız daha mutlu olmam, aslında tam da tersi…

Dışarıdan mutlu görünsem de içimden ağlıyordum. Hatta tam anlamı ile ağlak bir çocuk olmuştum. Canımı sıkan, beni rahatsız eden bir şey olduğunda hemen ağlıyordum. Hayal kırıklığı içinde ağlıyordum çünkü kimsenin beni dinlemediğini hissediyordum. Birbiri ile çekişen iki ebeveyn arasında kalmıştım ve bana gerçekten ne hissettiğimi sormuyorlardı.

Şimdi şimdi öğreniyorum ki tüm erkekler babam gibi değiller

Ebeveynlerimin evliliği sıcak bir savaş oyununa döndü. Birinden biri düşene kadar ikisi de halata tüm gücü ile asılıp duruyordu. Gençliğimde, neredeyse tamamen ayrı düştüler. Babam evde gittikçe daha az vakit geçiriyordu ve özellikle cumartesi geceleri geç saatlere kadar dönmüyordu ve hiçbir şey annemi daha fazla sinirlendiremiyordu. Sonra aldattı. Daha sonra, 17 yaşında, öğrendim ki bir erkeğe istediğini vermezsen, başka yerde arar. Bu babamın sözleri idi, benim değil. Halbuki artık biliyorum, her erkek aldatmıyor.

Kavga ettiklerini daha fazla duymak istemiyorum

Her ne kadar annemin tarafını tutmak istesem de onun babama bağırışlarını dinlemekten nefret ediyordum. Babamın anneme bağırmasını duymaktan daha da çok nefret ediyordum çünkü yaptığı için bencil bir insan olduğunu düşünüyordum. Ama açıkçası, çok umursamıyordum. Boşanmaları için gizli gizli dua ediyordum, böylece kavgalarını bir daha duymak zorunda kalmayacaktım. Onların evliliği yüzünden, aşka rastlasam bile bunu fark edecek durumda değildim.

Çocuklar için beraber kalmak, yola devam etmemek için uydurulmuş bir bahanedir

Annemin bahanesi olan ‘çocuklar için bir arada kalmak’ bir maskedir. Babamı hala o kadar çok seviyor ki onun gitmesine göz yumamıyor. Peki, sizce ben evlenmek için sabırsızlanıyor muyum? Kesinlikle hayır! Bazen eğer ebeveynlerim boşansaydı hayat nasıl olurdu diye düşünüyorum. Annem daha mutlu mu olurdu? Ben flört etmeye daha açık ve az soğuk biri mi olurdum? Beni yanlış anlamayın, ebeveynlerimi seviyorum. Ama kavgalar olmadan da yaşayabilirdim.

Tüm bu yıllardan sonra öğrendiğim önemli şey, ebeveynlerimin yaptığı hataları yapmama gerektiği. Bazen çocukların iyiliği için verebileceğiniz en iyi karar ‘miş gibi’ yapmamaktır.

HT Hayat / Blogher.com

KAYNAK :